Goju-Ryu

Op 10 maart 1853 wordt de vierde zoon van de Okinawan Samurai Kanryu Higaonna geboren. Men noemt hem Kanryo.  Hij zou een van de bekendste grootmeesters worden in de gevechtskunsten.  Sensei Kanryo Higaonna was ook de leraar van Sensei Chojun Miyagi, stichter van het Okinawan Goju – Ryu Karate Do.

In de tijd van zijn geboorte werd de gevechtskunst in Okinawa “Te” genoemd.  Er bestond geen vaste structuur, elke stad had zijn eigen stijl en enkel welstellende mensen hadden tijd en toelating om “Te” te beoefenen.  Van kindsbeen af interesseerde Higaonna zich voor allerlei gevechtskunsten en begon hij Chinees Kempo te leren van iemand die had getraind in “Fukien” China.  Hij leerde vlug maar was niet tevreden en wou daarom naar China om daar de Chinese gevechtskunsten te gaan studeren.  Yoshimura, een vriend van zijn vader, die een streng uitwisselingsprogramma tussen China en Okinawa organiseerde dat zowel uit commercieel, cultureel als godsdienstig vlak bestond, schreef in 1873 een aanbevelingsbrief voor Kanryo naar Master Ryo Ryoko in China en vroeg hem deze te aanvaarden als leerling.

In 1874 op de leeftijd van 21 jaar begon Kanryo te studeren bij Shaolin Kempo Master Ryo Ryoko in Fooschow.  De lessen waren privaat en rang bevorderingstesten zoals wij die nu kennen bestonden niet.  Overdag werkend en ’s avonds trainend verbleef hij 15 jaar bij Master Ryo Ryoko en werd zijn beste leerling.  Hier leerde en trainde hij de huidige Goju-Ryu kata’s: Sanchin, Saifa, Seiyunchin, Shisochin, Sanseru, Sepai, Kururunfa, Sesan en Suparinpei. 

Terug in Naha opende Kanryo een Dojo.  In deze periode keerde nog andere Okinawesen van China terug. Allen getraind in verschillende Chinese gevechtssporten.  Men voegde To toe aan Te zo ‘To Te‘ genoemd.   Rond die periode werd een jonge knaap van 14 jaar bij Higaonna aanbevolen door Aragaki Ryuko, een bevriend To Te leraar van Kanryo.  De jongen zijn naam was Chojun Miyagi.  Een groot gedeelte van de trainingen was voorbehouden aan Sanchin Kata wat bedoeld was om de eigen ademhaling te controleren en innerlijke sterkte te ontwikkelen.  Miyagi die bewees een waardig student te zijn, werd geobsedeerd door de gedachte naar China te gaan studeren in navolging van zijn leraar.

In 1915 kreeg hij de kans, maar er was veel veranderd in China.  Master Ryu Ryoko was dood en Miyagi moest zelf de meesters gaan opzoeken.  Velen hadden China reeds verlaten door de druk van de regering.  Met kritisch oog bestudeerde hij verschillende stijlen en vormde zo zijn eigen stijl.  In 1917 ontving hij bericht dat Higaonna Kanryo stervende was en reisde onmiddellijk naar Naha terug.  Hij sprak zijn Meester voor deze stierf en Kanryo Higaonna liet de Dojo in Naha aan Chojun Miyagi over. 

In 1930 tijdens een Budo festival gaven leerlingen van hem een demonstratie van Yakusoko kumite en Sanchin Kata. De genodigden waren zeer onder de indruk en vroegen naar de naam van deze gevechtstijl.  Zijn leerling Shinzato Jinjan vertelde dat er eigenlijk geen formele Japanse naam voor was en dat ze het op Okinawa “To Te” noemde.

Terug in Naha vertelde Shinzato het voorval aan Sensei Miyagi. Een hele tijd later verklaarde deze dat hun gevechtsstijl de naam Goju-Ryu zou dragen, wat wil zeggen hard(Go) en zacht (Ju) – school(Ryu).  Hij vond de naam in een Chinees manuscript, de acht principes van het traditionele Chinese Kempo Bubishi genaamd.  Sensei Miyagi’s wetenschappelijke redenering liet weinig plaats over voor fantasie.  Zijn wetenschappelijke interesse liet hem toe de strikte technische training, overgenomen van Higaonna Sensei, te combineren met nieuwe ideeën en technieken.  Zo ontwikkelde hij in 1941 De Geksai Dai Ichi en Ni Kata en later Tensho kata.  Na de 2de wereldoorlog werd Sensei Miyagi Chief Instructor van de Ryu Kyu Academy en dit tot aan zijn dood in 1953.  Zijn beste leerling Jinjan Shinzato stierf tijdens de 2de wereldoorlog.